آخرین مطالب
امکانات وب
| بنام تو ای آفریدگار جهان,ای مهربان مهربانان,ای ذات عشق, ای حقیقت محبت و ای محب الجمال بی مثال,از خوان نعمتت به حکمت تو روزی خوریم و به عنایتت توانی است برایمان تا عبادتت نماییم و زبانی که تحمیدیه ها بخوانیم و به لسان تضرع و خشوع کلام تسبیحت نماییم. «همه عالم جمال حضرت اوست|او جمیل و جمال دارد دوست| هم محب خود اوست هم محبوب|عشق و معشوق و عاشق نیکوست». {دیوان شاه نعمت الله ولی/دوبیتی ها/ قسمت اول}. شیخ فرید الدین عطار نیشابوری در بیان الارشاد و مناجات ختم کتاب مفتاح الاراده میفرماید:«رفیق راهمان گردان عنایت|که تا بفزایدم هر در هدایت». عنایت به گواه فرهنگ معین عبارتست از: «علم حقتعالی به مصالح امور بندگان / علم محیط الهی وعلم [ حضرت حق تعالی] به نظام وجودی جهان».همچنین در زیل عنایت ازلی ؛در فرهنگ معین آمده است که: «عنایت ازلیه همان قضای الهی است یعنی علم حق به آنچه سزاوار است هستی پذیرد.» در لغتنامه ی دهخدا در بیان عنایت الهیه آمده است که: «عنایت سابقه بر وجود اشیاء است که عین علم و عین لطف است.» انبیا و اولیای دین به سبب اینکه « پرورش یافتگان ازل» هستند{لغتنامه دهخدا} و «نقاش ازل»به آن پاکدلان معصوم بعنوان برگزیدگانش مینگرد؛ خود انساتهایی هستند که عنایت پروردگار بر بندگانند و به آن اولیای الهی و کاملان پاکی و متانت و وقار اگر بندگان تمسک کنند و سیره ی زندگانیشان را فرا راه خود قرار دهند , درمییابند که آنان بزرگترین عنایت الهی بر بندگانند. «الهی !به عنایت ازلی تخم هدایت کاشتی / به رسالت انبیا آب دادی/به معونت و توفیق پروردی/... خداوندا!سزد که اکنون سموم قهر از آن بازداری! و کشته ی عنایت ازلی را به رعایت ابدی مدد کنی!». {مناجاتنامه خواجه عبدالله انصاری/ مناجات112} پیداست عنایت به معنی تمام خود عطایی است الهی که از روزگار ازل بر بندگان از سوی حضرت حق صادر شده است. «ازل؛امتداد ظهور معنی است با صور اسما و صفات به اعتبار سقوط اضافات» و آن«زمان بی آغازو زمان بی انجام».{فرهنگ معین} و توفیق ازلی به گواه فرهنگ لغت دکتر محمد معین عبارتست از: «تأیید الهی در ازل» درامثال و حکم دهخدا آمده است: «جایی که نظر عنایت الهی نباشد,سعی مخلوق چه اثر کند الهی مرگ مصیبت نباشد! الهی طفل بی بابا نباشد!الهی دعای پدر بی اثر نباشد!الهی هیچ سفره ای یک نانه نباشد! و هر آنکس عنایت بود از خدای|همه کام آهیش آید به جای». عنایت حقتعالی مشمول روزگارانتان و توفیق رفیق راهتان.
[ جمعه نهم اسفند 1392 ] [ 13:7 ] [ ساسان خاکسار ] بنام حضرت دوست که جهان و جهانیان ,آسمان و آسمانیان ؛ همه معبودشان اوست. از دیدگاه اهل ذوق و معرفت؛ همت,«کمال مطلوب غایت آرزوست» .این یک نیروی فوق بشری است و معتقدیم تنها اهل کمال و سعادت به این گوهر والا دست مییآبند. همچنان است گفته ی شیخ اجل که فرمود: «شکر خدا که هر چه طلب کردم از خدا| بر منتهای همت خود کامران شدم». عرفا و اهل معارف الهی؛آنرا «توجه قلب و قصد اوبه جمیع قوای روحانیه به جانب حق برای حصول کمال خود یا برای دیگری»میدانند. این مطلب به گواه سید شریف جرجانی است .او فقیه /متکلم و محدثی است که این مطلب را در رساله ی عربی خود "تعریفات" ارائه نموده است. اسیری لاهیجی در مثنوی اسرار الشهود و در ضمن یکی از حکایات این کتاب میفرماید: «مرغ معنی صورت همت شناس |همت آید کار دینت را اساس» .در مجموعه آثار عطار نیشابوری ؛ آن قسمت از این مثنوی تمثیلی که هدهد, لب به نصیحت بلبل میگشاید و از آنجا که در این تمثیل ؛ این پرنده خبر از هر شهرو دیار دارد , به بلبل چنین میگوید که: «تو را همت به قدر هستی خویش| مرا همت به قدر از آسمان بیش». شیخ عطار در مثنوی"مظهر العجایب" قسمت دوم و در پند پدر به فرزند چنین میفرماید:«همت پستت کند پست ای پسر|همت عالیت سازد همچو زر». همت؛ یک توان و شایستگی درونی است که گاه در افراد به مقدار و اندازه کم و در برخی از آدمیان بسیار افزون است ولی "همت بلند داشتن" عامل توفیق در زندگانیست . همانگونه که فرموده اند: «همت بلند دار که مردان روزگار| از همت بلند به جایی رسیده اند». بلند همتی کوششی است که در راه وصول به حقیقت لازم و مفید فایده خواهد بود. همانگونه که حزین لاهیجی در کتاب مثنوی مسمس به خرابات و در نصیحت سلطان گوید: «قوی داردلرا و همت بلند| به همت توان گشت فیروزمند». شیخ بهایی در مجموعه کشکول " دفتر چهارم-قسمت دوم-و بخش پنجم؛ همت را عامل پیروزی و کامروایی در نبرد دانسته که میفرماید: «دشمن اگر ز پستی همت لگد زند| تو خاک راه او شو وهمت بلند کن». به سیره ی اولیای دین رجوع کنید. فیض کاشانی در غزل شماره67 خود در قسمت اول غزلیاتش چنین می فرماید: «سالک راه حق بیا همت از اولیا طلب| همت خود بلند کن سوی حق ارتقا طلب
.تکاپوی مضاعف در طریق خیرات و اخلاق نیکو ؛همواره عواملی هستند که در توفیق به تعالی و پایندگی مؤثر واقع خواهند شد . ابن یمین در قطعه ی شماره717از دیوان شعریش میفرماید:«همت بلند دار که نزد خدا و خلق|باشد به قدر همت تو اعتبار تو».
[ سه شنبه ششم اسفند 1392 ] [ 0:32 ] [ ساسان خاکسار ] بنام حضرت حق که انوارهدایت و محبت از نگاه آکنده ازالطافش مشتق گرددو این نظر لطف, بر بندگان حلاوتیبسیاراست و عنایتی است لذتبار.ای یگانه دادار هستی !مباد آنزمان که نگاهم نکنی که اگر نظرت به سویم نباشدخاکم به سر.«الهی!نسیمی دمید از باغ دوستی,دل را فدا کردیم, بویی یافتیم از خزانه ی دوستی,به پادشاهی بر سر عالم ندا کردیم, برقی تافت از مشرقحقیقت-آب و گل کم انگاشتیم,و دو گیتی بگذاشتیم-یک نظر کردی,در آن نظر بسوختیم و بگداختیم,بیفزای نظری- وین سوخته را مرحم ساز و غرق شده را دریاب».{مناجات نامه خواجه عبد الله انصاری-مناجات هفتم}.بی حمایتش زندگی فاقد معناست و بی رفاقتشدلها آکنده از افسردگی و بی یادش آسایش خوابستو خیال عبث.الهی یادت بر روانمان و رفاقتت با بندگانمستوجب استحکام امید و ایمانمان.«یارب به دو نور دیده یپیغمبر"یعنی به دو شمع دودمان حیدر"بر حال من ازعین عنایت بنگر"دارم نظر آنکه نیفتم ز نظر».{دیوان ابو سعید ابولخیر "رباعیات"قسمت سوم}آدمی که به خودش از روی کبر مینگرد در وادی معرفتچگونه سیر کند؟ جویای حقیقت,بی آلایش است.«پیر طریقت گوید نظر دو قسم است:نظر انسانی ونظر رحمانی؛نظر انسانی آنست که تو به خود نگریو نظر رحمانی آنست که حق به تو نگرد و تا نظر انسانیاز نهاد تو رخت بر ندارد نظررحمانی به دلت وارد نمیشود...یچاره و مهجور کسی که از ذکر خدا غافل باشدو از جمال نام او محروم....آن دیده که او را دید به غیر اوکی پردازد؟آن جان که با او صحبت یافت با آب و خاک چندسازد؟...خود را چه انگاری ای مسکین؟ خود انگاری راقدری نیست.خود را چه آرایی؟ خود آرایی را نویی نیست,بگذار تا زیور دل,بی تو "تو را آراید,بگذار تا دوستی حق"بی تو, تو را پسندد...ای جوانمرد!آن نفسی که از سرنیاز و گدازو سوز دل از سینه بر آید تا به حضرت اعلا رسد آنرا حجابیو مانعی پیش نیاید...خداوندا!همچون یتیم بی پدر گریانم ودر مانده در دست خصمانم-خسته ی گناهم و ...دریغا کهروزگار بر باد دادیم و شکر نعمت ولی نگذاردیم. دریغا که قدرعمر خویش نشناختیم...چون زاری و خواری آدمی به غایتخود رسد و عجز و تضرع وی ظاهر گردد؛ خداوند تدارک دل اوما را در سایت فرهنگ و ادبیات فارسی دنبال می کنید |