محبت ؛عنایت و توفیق الهی است

 بنام حضرت حق که تمامی عوالم کون و مکان  بنور او مشتق  گشت «تو مبدئی و جهان از وجود تو مشتق|که همچو مصدر و در وی نهان شدی ز عیان»{مدایح حاج میرزا حبیب الله مدیحه شماره15 از ترکیب بند}و  زذاتش خوش آفرید و جان بخشید .هستی؛آیینه ای است تمام نما؛ به ما عنایتی است عالی  زان ذات متعالی.«جام جهان نما دل انسان کامل است|مرآت حق نما به حقیقت همین دل است »{قصیده  شماره 3 از دیوان اسیری لاهیجی  و ملحقات}آسمان و کهکشان,کاینات و زمینیان,آشکارو نهان خاصه نیکان و مخلصان؛همه ذکر تسبیحش بر لب و  عابدانی هستند در تب و تاب وصال او  و آن ذات یگانه ازین روی که به حهان و جهانیان نظر لطف دارد ؛تمامشان را  در پناه خود دارد مگر ظالمان و شیطان صفتان  « گر چه ندارم عمل  ,هست امیدم به تو | یک نظر لطف تو ,  به ز جهانی عمل»{دیوان شاه نعمت الله ولی در قصاید و ملحقات}و«آینه بردار و در وی کن نظر  |صورت و لطف الهی می نگر»{قسمت دوم از دو بیتی های شاه نعمت الله ولی}و «چه عجب گر نظر لطف تو باشد به کمال| روح را نیز نگاهی سوی غالب باشد»{دیوان شیخ کمال خجندی/غزل شماره351} و البته خطا کاران و ناراستان که این گروه شرک و کفر خواه ناخواه فاسدان محکوم به دوزخند و عذابشان محتوم و دوزخشان نصیب. مگر دل از وساوس و هواجس کنده و توبه آرند و دل  به نور ایمان  روشن گردانند و باور کنند که"«...جان جهان نما دل انسان کامل است|مرآت حق نما به حقیقت همین دل است|دل مخزن خزاین سر الهی است|مقصود هر دو کون ز دل جو که حاصل است|{قصیده شماره3 حزین لاهیجی /قسمت ملحقات دیوان اسیری لاهیجی}».اساس و بنیاد جهان بر مدار عشق و کمال واقعی در درک  عشق؛ به ذات حق است. به قول "اهلی شیرازی"این غم عشقست که آدمی را به کمال مطلق سوق میدهد آنچنانکه  در غزل1120 از دیوان شعریش فرمود:«کمال عشق و محبت غم است ای اهلی!|خوشیم با غم و  در غایت کمال خوشیم|». پیامبران الهی همواره نسبت به ذات حقتعالی  عشق می ورزیدند و به قول "فروغی بسطامی«به راستی همه کس قدر وصل ؛کی داند؟»این یک معرفت عالمانه است که آدمیان مخلص را حاصل میآید. یک نوع محبت غریزی و فانی هم میان تمامی موجودات پدیدار است که این به اشتباه "عشق "خوانده میشود. به قول فروغی بسطامی:«وجود آدمی از عشق میرسد به کمال| گر این کمال نیابی ؛کمال نقصان است». برخی از آدمیان نام دلبستگیهای  دنیوی خود را به اشتباه ؛"عشق"میگذارند.اگر "عشق" مستوجب رشدو تعالی نگردد؛هوسی آنی بیش نیست. به قول "هلالی جغتایی«تکیه بر عشق جوانان هوسناک نکن| که بغیر از هوسی نیست در این بولهوسان».{غزل شماره293 دیوان هلالی جغتایی}در فرهنگ معین آمده است که:«محبت؛محو محب است به صفاته و اثبات محبوب است به ذاته که تمام صفات خود را در طلب محبوب نفی کند...هجویری گوید:محبت حق نسبت به بنده ارادت خیر [است] و رحمت و محبت الهی است...محبت بر چند وجه است:یکی به معنی ارادت به محبوب...که مخصوص مخلوقات است و دیگر معنی؛احسان باشد و ... که [وی را ]به درجه ی کمال رساند... و محبت حق به بنده خیر است و  محبت بنده بر حق؛طاعت است و هر [اندازه]محبت [نسبت به معبود]زیادت گردد ,طاعت زیادت شود و از این جهت بعضی گویند ؛محبت [بنده به خداوند]موافقت است در طاعت». به قول حافظ شیرازی:«دل؛سرا پرده ی محبت اوست|دیده آیینه دار طلعت اوست».در سوره"بروج؛آیه14 آمرزش و دوستی خداوند نسبت به بندگانش ؛مورد توجه است.«و هو الغفور الودود[او آمرزنده و دوست دارنده است].»در سوره ی مریم؛آیه ی 96خداوند آنانی را که ایمان آورده اند  و کارهای شایسته داشتند مورد  توجه قرار داده و میفرماید: «آنها را محبوب همگان قرار دادیم». در سوره های بلد"آیه17" واقعه آیه ی"16آل عمران"15 توبه "128فتح "29و...سخن از ملاطفت ؛ محبت , شفقت , رأفت , عطوفت و رحمت میان حضرت حق و بندگان و رسولان الهی و خلق عالم  به میان آمده است.336 مورد  در قرآن کریم آمده که در همه ی این موارد سخن از دوستی خداوند نسبت به بندگانش و محبت بندگان نسبت به  حضرت حق به مبان آمده است. پروردگارا  ما را بیامرز و یک لحظه به خود وا مگذار.