فرهنگ و ادبیات فارسی

  عنایت الهی بنام تو ای آفریدگار جهان,ای مهربان مهربانان,ای  ذات عشق, ای حقیقت محبت و ای محب الجمال بی مثال,از خوان نعمتت به حکمت تو روزی خوریم و به عنایتت توانی است برایمان تا عبادتت نماییم و زبانی که تحمیدیه ها  بخوانیم و به لسان تضرع و خشوع کلام تسبیحت نماییم. «همه عالم جمال حضرت اوست|او جمیل و جمال دارد دوست| هم محب خود اوست هم محبوب|عشق و معشوق و عاشق نیکوست». {دیوان شاه نعمت الله ولی/دوبیتی ها/ قسمت اول}. شیخ فرید الدین عطار نیشابوری در بیان الارشاد و مناجات ختم کتاب مفتاح الاراده  میفرماید:«رفیق راهمان گردان عنایت|که تا بفزایدم هر در هدایت». عنایت به گواه فرهنگ معین عبارتست از: «علم حقتعالی به مصالح امور بندگان / علم محیط الهی وعلم [ حضرت حق تعالی] به نظام وجودی جهان».همچنین در زیل عنایت ازلی ؛در فرهنگ معین آمده است که: «عنایت ازلیه همان قضای الهی است یعنی علم حق به آنچه سزاوار است هستی پذیرد.» در لغتنامه ی دهخدا در بیان عنایت الهیه آمده است که: «عنایت سابقه بر وجود اشیاء است که عین علم و عین لطف است.» انبیا و اولیای دین به سبب اینکه « پرورش یافتگان ازل» هستند{لغتنامه دهخدا} و «نقاش ازل»به آن پاکدلان معصوم بعنوان برگزیدگانش مینگرد؛ خود انساتهایی هستند که عنایت پروردگار بر بندگانند و به آن اولیای الهی و کاملان پاکی و متانت و وقار اگر بندگان تمسک  کنند و سیره ی زندگانیشان را فرا راه خود قرار دهند , درمییابند که  آنان بزرگترین عنایت الهی بر بندگانند. «الهی !به عنایت ازلی تخم هدایت کاشتی / به رسالت انبیا آب دادی/به معونت و توفیق پروردی/... خداوندا!سزد که اکنون سموم قهر از آن بازداری! و کشته ی عنایت ازلی را به رعایت ابدی مدد کنی!&,توکل به پروردگار عالمیان,رمز توفیق است ...ادامه مطلب